SESSİZLİKTE SEYRETTİM HEPSİNİ SESSİZCE ...

bu sabah balıkçı teknelerinin oraya gittim Turgutreis te
oturdum kahvelerine

iki farklı dünya vardı önümde
sol karşım büyük yatların teknelerin limanıydı
sağ yanım küçük balıkçı motorlarının sığınağı...

Ege denizine doğru baktım önce

daha doğrusu Akdeniz' e

deniz bana aynı kokusuyla koktu gene

sular da sakindi 

biraz da sessizlik vardı çevrede

zira sonbahardı ya artık zaman

dışarıdan kasabaya gelenler geri gitmişti evlerine 

ondan...

bu aralar dalgalanma da yoktu

ne denizde 

ne de bu denizler benim diyenlerin gönlünde...

şimdilik...

bir martı uçtu sol üst yanımdan 
yatların yelken direklerinin üzerinden uzaklardan

üstümden geçerken ses verdi o martı sesiyle

sanki onları sevdiğimi bilircesine...

bildiğimiz martı işte...

sağ yanda karşıda 

kışlama için karaya çekilmiş bir balıkçı motoru vardı

altında üstünde bir şeyler yapan 

üç beş adam çalışıyorlardı...

alttaki boyayı temizliyorlardı spiralleriyle 

diğer yandan da 

tamir ve çekiç sesleri sessizliği bozarken
martının sesi karıştı gitti hepsinin gürültüsüne...

ağır aksak ritmiyle

önümdeki kayalara yavaşça vuran sudan gelen ses

sakin sakin çarparken alttan oralara

sanki bir bendirin derisine hafiften vurur gibiydi...

ya da bir kudüm sesi gibiydi galiba

bilenin bildiği o ses gibi...

hafiften

dum

dum

işte o an dalgaların ritmi 

dinlendiren bir ses olarak girdi içime...

her biri gözümü dinlendirdi...

her bir diğeri sözümü dillendirdi...

az uzakta aniden beliren bir balık ortamın sakinliğini bozdu

denizin üzerinden yirmi otuz santim yukarı

iki üç metre mesafeyle ileriye doğru 

beş altı kere dalıp çıkarak sudan zıpladı durdu

anlamam ya balıklardan hiç 

kefal miydi acaba 

ya da ne ise işte.

oturup seyrederken öylesine kıyıda etrafı

bir balıkçı kayıklarına baktım bir denize bir de gökyüzüne...

o an resmetmek istedim gördüklerimi bir yerlere

yaşananları da yazasım geldi içimden kağıda...

tariflemeliydim olanları...

tarihlemeliydim olayları...

renkler vardı oralarda yaşayan ve hayatı yaşatan...

aralarda biraz gri biraz diğer tonlar da vardı elbette

ama asıl renkler insan ve doğaydı

neredeyse çoğunun rengi aynıydı bana...

ya beyaz idi... 

ya da mavi...

ama ne bir kalem vardı yanımda resmedecek bunları

zaten beceremezdim de çizmeyi
ne de bir kağıt vardı yazmaya tekneleri balıkları martıları suları 

taşımalıydım aslında her zaman kalemi yanımda

bir de kalemin yanında kağıdı...

madem yoktu hiçbiri elimde
ben de o zaman kaydettim hepsini tek tek kendime...

benliğime...

belleğime...

gözüme çizdim gördüklerimi...

dilime yazdım sözcüklerimi...

ardından kahvemden bir yudum daha aldım
tütünümden bir nefes daha çektim içime...

sonra giderayak yaz mevsimi bitimi

bütün gördüklerimi yerleştirdim sineme... 

gökyüzünü de...

kayıkları da...

tekneleri de...

balıkçıları da...

balığı da...

dalgaları da...

ufku da...

deniz kokusunu da...

renkleri de...

iyiydi hepsi 

iyi de geldi

çünkü her yer doğal güzel ve sessizdi...

ben de

sessizlikte seyrettim hepsini sessizce...

denizi de...

martıyı da...

beyazı da...

maviyi de...

tuncaydoğanKALEMoğlu

https://twitter.com/tdkalemoglu

16. ekim. 2020, 

Bodrum / Turgutreis