FİKRİNİN İNCE GÜLÜ...

 

hay Allah

nasıldı şu şarkıdaki güftenin satırları

hani vardı ya

efendim hoş geldiniz

sefalar getirdiniz gibi bir şeyler idi sözleri...

nasılsınız...

yalnız mısınız...

ne zamandır yalnızsınız

iki aydır mı

peki ama neden sıkıldınız...

merak etmeyin

ben sizi noktalamalarla çizgilerle hiç sıkmayacağım...

yok yok bu değil

tamam bu da vardı

hele ki bu ilk duyulduğunda heyecanlandıran bir güfte olandı

ama esas bu değildi benim aklımın aradığı o bestenin sözleri...

bunlar bir başka güzel bestenin güftesi idi...

benim hatırlamaya çalıştığım şu idi

hani dağlar filan varmış ya galiba bir yerlerde 

ığıl ığıl söylenendi...

bir durun bakayım
şöyle düşüneyim hele bir dem...

hoşgeldin...

tamam 

hatırladım

hoşgeldin...

dağların dumanı varmış ya bir yerlerde...

dağlar aralanmış da biri diğerine hoş gelmişte...

ışıklar gelmiş aralarından dağların dumanının galiba

sonra

ışık içinde kalan yanmış falan...

ışıklar içinde bırakan yakmış filan...

yangın ol sen bana efendim demiş biri diğerine

ben rüzgâr olayım mı demiş aynı o biri o ayrı bir diğerine...

birde gün tutuşsun muş da yansınmış geceler gibi sözler

zamanımız dar demeler...

tamam

böyleydi 

tam da böyle bir şeylerdi sözler güfteler işte...

birde

güfte bu ya günlerden birinde... 

birisi herkesin içinde 

bana bir menemen bile yeter deyince 

şöyle bir şey olmuş birdenbire...

bana bir menemen bile yeter diyen o birisine

bir başka diğeri demiş ki 

o menemeni ben yaparım size...

ardından menemen yapılan o kişi 

artık kimse işte o biri

menemenin verilişinin doğallığı heyecanı karşısında kalmış öylece...

hem alırken

hem yaparken 

hem yerken o menemeni kapılmış bir girdabın içine...

menemeni yapan o diğerine...

kimse artık işte o değerine...

sonrası menemeni eliyle değerinden alan o birisi

fısıldayarak sessizce şöyle demiş içindeki kendi diğerine...

söyle ona

o menemenin kavanozunu halen saklıyorum ben dolabımın bir yerinde...

ardından tütününden bir nefes çekip bakmış uzaklara doğru

şöyle söylemiş kendi kendine...

kim anlayabilir ki aslında menemenin bir simge olduğunu...

sonra devam etmiş tekrar konuşurken sessizce kendince

bir şeyler mırıldanıp söylemeye...

dudağından dudağına...

lebden lebe...

pırasam bitti...

bari pazara pırasa almaya gideyim ben demiş kendi kendine...

güfte bu ya

nasıl bir güfte ise 

gitmişte...

hayal bu ya...

Fatma bacı ile konuşmuşlar her zamanki gibi pazarda

köşedeki ahşap tezgahında pırasa satan var ya 

hani o her gittiğinde konuştuğu Fatma bacıyla

peynircinin yanında ki bölümde oturan

Süleyman' ın karısı olan...

Fatma bacı kaç kilo pırasa istiyon bizim oğlan diye sormuş ona 

ardından 

kaşını kaldırıp bakmış yandan kendince

bana bak bizim oğlan demiş 

de bakayım hele 

neler geçiyor senin gözlerinin içindeki o yanan ferinde... 

o da demiş ki Fatma bacıya...

hiç sorma 

yıllar bunca yük ve tecrübe yükledi hem bedene hem akla ama...

bu garip dimağ bu pırasanın seçilmesinde halen çaresiz galiba...

ardından durup şöyle devam etmiş 

bir şeyler daha demiş Fatma bacıya mırıldanarak dudaklarından...

demiş bir şeyler 

ne demişse demiş işte...

yok artık 

daha neler

böyle güfte böyle şarkı sözü mü olur 

yok menemendi 

yok pırasaydı... 

kim bilir belki de bu

muhtemelen lebden lebe söylenen iki çift gözün sözüdür...

belki de çok küçük bir süredeki kocaman bir çok sözün özüdür...

nasıl şeyler bu güfteler anlayamadım ki

büyükler hep böyle mi yazar bu şarkı sözlerini...

karmaşık tedirgin eden ürküten 

bazen yumuşak bir melek misali çok güzel seven...

bazen huysuz bir çingene gibi çok kötü üzen...

güfteler...

yok mu acaba bu güftelerin güzel yazılanı

gizlenmesi saklanması gerekli olmayanı... 

hepsinden de öte hak katında kabul görecek olanı...

yok mu acaba bu güftelerin çocuk şarkıları gibi safı

hani olduğu gibi bozulmamış olan doğalı...

güftelenen satırın  aklına ve vücuduna müdahaleler yapmayacak kadar 

dimağı dingin olanı...

yok mu acaba bir güfte ki istenildiği gibi yer eden yürekte...

havada süzülen bir martı gibi mesela

özgür ve beyaz ucan mavi gökyüzünde...

beyaz...

günahsız...

aldatmasız...

bağımsız...

sahipsiz...

oyunsuz...

hesapsız...

reklamsız...

ne ise kendi kadar...

ne kadarsa o kadar...

özel...

yok mudur acaba  her türlü masumiyeti ve masumiyetsizligi ile 

bir güfte ki 

bir ömür boyu sadece güfteleyene ait kalacak...

mahremini koruyarak sadece güfteleyene mahrem olacak... 

piyasaya teşhir olunmadan...

başkalarının meze sofralarında dillere pelesenk olmadan...

özeline sadık kalıp mahremini etrafa sunmadan...

beyaz bir güfte olan..

yalın...

sade...

doğal...

yeteri kadar az ama öz...

olunabildiği kadar...

kıskanmadan

kıskandırmadan 

ufak büyük oyunlar yapılmadan...

o yazılan güfteler...

bestelerin notalarını sarmalayan dinlenesi güfteler... 

sobada yanan odunun sıcaklığıyla kokusuyla dinlenen güftelerin güzelliğinde...

yanında yaşanılmış o sobanın üstünde ki çaydanlığın sesi gibi huzurlu...

kurulan ev sofrasında ki bir tas çorbadan alınan kaşık sıcaklığının duygusunda...

çorbanın o son kaşığına eşlik eden somunun son lokmasının doyuruculuğu kadar değerli...

çaydanlık sesiyle beraber eski radyodan dinlenen güfteler kadar anlamlı...

anılarımızın 

analarımızın

babalarımızın 

çocukluğumuzun zamanı gibi yalın ve mutlu...

her bir güzel günün bir sonraki daha başka güzel bir günü doğurduğu...

o yaşanan güfteler...

bestelerin nağmelerini saran unutulmayan güfteler...

mesela şunun gibi

'' Çaydanlık Sesi '' yazımdaki gibi

Osman Nihat Akın' ın  Nihavent eserindeki satırları misali

güftesinde dediği gibi...

geçti hayal içinde bunca yıl bir gün gibi...

en eski hatıralar daha henüz dün gibi...

dinlenesi güfteler

hep yanında söylenilsin istenilen kadarı

hani vardır ya küçük bir kız çocuğunun saflığı gibi beyaz olanı...

küçüğüm...

yaşanacak geride kalmış nefesi ve hayatı huzurla yaşatacak...

şunun şurasında ne kadarsa ömrün geride olanını...

mutlu edecek gönül rahatlığıyla huzur dolu...

tadılacak ne kadarsa kalan an ve hak olan kadarını...

dinlerken...

dinlenirken...

dinginken...

gözlerden ırak...

sözlerden uzak güfteler...

sonra
sonrası

hay Allah 

hani o derinlere saplanan güftelerdeki sözler neydi

dur hatırlamaya çalışayım bir dem daha

ben sizi noktalamalarla çizgilerle hiç sıkmayacağım mıydı acaba...

öğretmenim...

sanırım hafızam iyi çalışmıyor artık galiba

yaş yaklaşınca altmış dörde... 

başka bir deyişle altı buçuk kala yetmişe...

ne de hızla geçmekte saatler bu ara...

ayrıca zaman ne de çabuk geçmiş iki ara bir dere...

babamın bir zamanlar bana anlattığı gibi sohbetlerinde

oldukça hızla geçip gidermiş zaten bu günler yaş ilerleyince...

hani o bahsettiği işte...

altmışından sonraki dediği hızla geçen saatler...

kalan o anlar ve artık ne kadar ise geride...

işte böyle sözler vardı bir de bir yerlerde

bu da başka bir yaşanmışlığın güftesi ve özü mü ne...

hep böyle mi yazılır bu güfteler Allah aşkına 

böyle mi bestelenir hep bu nağmeler

yanmalı 

yakmalı

yok mu şöyle akıllı uslu dingin sözler güfteler notalar...

bir şey daha vardı bir yerlerde o güftede
biri diğerine  geç mi gelmiş
öteki diğerine erken mi gitmiş neymiş...

doğru dürüst zaman mı bulamadınız siz 

birbirinizin kapısını çalmaya

bak şimdi

iyice derinleşiyor güfteler ve anlamları bu ara...

ayrıca neler yazılmış güfteye bir bakar mısınız

zaman mı darmış ne

ömür denen sona gelmekte...

günler soyunup geceleri sarsınmış bir de...

dolu

bir dolu sözler 

güfteler 

nağmeler 

besteler

yazılsın bakalım nereye kadar yazılacaksa...

kafasına esen yazıyor...

kafasını üzen esiyor...

kafası bozulan üzüyor...

birileri de güfteleri sessizce okuyor dinliyor düşünüyor yazıyor...

zaman ise akıp geçiyor...

oysa 

illaki bir yaşanmışlıklar var bütün bestelerin içinde 

sözlerinde 

güftelerinde 

sevgiden yana..

ateşli dudakların gamzeli yanakların diye tarif edende...

o günkü gördüm seni diyende...

kadının olmak istiyorum cevabı verende...

ellerin ellerimde leblerin leblerimde diyerek

yaktın ah yaktın beni diye anlatan erkekte...

kokunu özlüyorum diyerek sevende...

nefesini boynumda hissetmek istiyorum diye söyleyende...

fark etmeden senin olmuşum sözünü zikredende...

çatalkaram çingenem k.a.d.ı.n.ı.m karadutum diye tarif ettiğini çizen şairde...

satırlar

güfteler

sözler...

sevenler

sevilenler...

hepsinin

herkesin

birilerinin...

ya hiç unutamadığı biri var mısralarında...

ya da anıları yaşadıkları fikirleri var akıllarında...

nasıl bir duygu seli yazdırıyorsa bunları onlara 

bu güfteleri 

bu mısraları 

bu satırları...

bilmeyenin asla erişemeyeceği...

erişemeyenin de asla bilemeyeceği...

sorabilirseniz sorun bakalım Bedri Rahmi Eyüboğlu' na

kendince nasıl bir karadutu vardı yazılarında...

ne anlatabilirdi ki başka Bedri Rahmi karadut şiirinde ki o satırlarında

yazdıklarının haricinde ki mısralarında...

bunu belki kitabı okuyan hisseder kendince...

sorabilirseniz sorun bakalım Muallim İsmail Hakkı beye

kendince nasıl bir fikrinin ince gülünü anlatmıştı güftesinde...

ne yazabilirdi ki başka İsmail Hakkı fikrimin ince gülü dediği kadını hakkında

oradaki duygularının haricinde güftesinde ve Acemkürdi makamında...

bunu belki eseri söyleyen hisseder kendince...

güftelerde olan mı...

güftelerden kalan mı...

öksüzdür hissedilen duygu güftelerde yazılarak artık sıralanamayacak kadar...

hayaldir sadece güfte satırlardan geride kalarak artık sarılanamayacak kadar...

dünyası başkadır sensiz güftenin yaşar kendi yolunda...

o sebeple başkasının olanıdır o saf duygularla artık sarmalanamayacak kadar... 

bu ya birisinin karadutu gibi bir değeridir kendi hülyasında...

Bedri Rahmi Eyüboğlu gibi...

ya da başka birinin içindeki fikrinin ince gülü gibi bir değeridir kendi dünyasında...

Muallim İsmail Hakkı Bey gibi...

ya da

birileri veya birisi gibi...

zordur başkasının değerine ait besteye güfte dizmek...

ötesi daha da zordur o güfteyi uzaktan paylaşmak ve hissetmek...

esas zor olan hissedilen o güftenin yokluğudur...

ama daha zor olan

hissedilen güftenin yokluğuyla yaşamanın zorluğudur...

hepsinden de zor olanı ve durduranı ise şartlardır...

günah olduğudur... 

küçüğüm...

TDK

tuncaydogankalemoglu

12.mayıs.2021

02.02

Istanbul Sefakoy