çırpınıp dururken akarsudaki bir tahta misali
uğraşırken onca lüzumsuz detayla...
en büyük kendi gemimizmiş sanarak hayatımızı
fırtınaları bile görmüyormuş insanın gözü o telaşta...
oysa
kürek çekerken sakince rahat eller
küçük bir kayıkla dingin sularda...
meltemi de hissediyormuş insan teninde
suyun sesini de işitiyormuş gönül yürekte...
.
TDK
tuncaydogankalemoglu
https://twitter.com/tdkalemoglu
27.kasım.2018
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder