KIRMIZI YAPRAK...

               o gün kaptırılan o temiz sayfadaki şanssız satırlar

               kırmızı yaprak...

               çalınıp lekelenip kirletilmesine izin verildiği o andan bu güne...

               kim bilir 

               satırların üzüntüsünü ve kızgınlığını bilmeden muhtemelen 

               hep o gasp edilip saklanıldığı kirli yerdeydi 

               çalan eldeydi

               belki de o çalıp kirleten sinsi dağlı ağyar elin nefesindeydi... 

            elindeydi...

                evindeydi...

               oysa 

               o mahremin iffeti o kirleten dağlı ağyar olan eller için değil...

               iffet hakkı olan aile elleri için bırakılmış idi...

              Hakan da olunsa Harun da olunsa bu alemdeki dağlarda ve bağlarda 

              yaşananların öğrettiği gibi...

              ve nefes alma duygusu ile er kişi rolü oynasa bile meydanlara ve kanana o kişi...

              ne fayda...

              değil mi ki başkasının mahremine göz koyup dokunursa tenine bakarsa gözüne...

              ne bağlı olur ne de Dağlı olur hak katında...

              ayrıca

              cennette bulunan gül bahçesi olsa bile dünya güzeli hurinin ismi 

              fecr suresinde yazıldığı gibi...

              ve nefes alamama duygusu ile  ben sana gül bahçesi vadettim dese bile sevdiğine o huri...

              ne fayda...

              değil mi ki kendi mahremini korumayıp dokundurursa tenine baktırırsa gözüne...

              ne bağlı olur ne de Dağlı olur hak katında...

              heyhat...

              görünen durum o ki...

               hem o gün hem sonrası yazılmış olan mısralarda

               yazılan bütün diğer değer saf satırların kâğıda döküldüğü anlarda...

               satırların her daim gönül mahremi olup da

               hem çalındığı o gün lekelenen o ilk emanet dizeleri elinde tutamayan

               hem de sonrasında mahremini korumayanın zihni bedeni ve elleri ise...

               kim bilir 

               satırların anlamını ve değerini bilmeden muhtemelen 

               bütün sonraki satırların yazıldığı anlarda bile

               belki de  o ilk satırları çalıp kirleten yanlış dağlı ağyar elin ellerindeydi... 

  

               tenindeydi...  

               teniyleydi...

      

             sonrası mı...

              mahremin satırları mı...

              artık o kalem için...

              o satırlar ve kelimeler eskisi gibi değil...

              o satırlar ve kelimeler öksüz ve yalnız...

              o satırlar ve kelimeler saf değil ve kirli...

              ne yazık ki..

                         

                    TDK

                     İstanbul Sefakoy

                   02.12.21 

                   02.02

            

. . .        

kırmızı yaprak...

sessizce yer etmiş sanki sarı hazan mevsimi 
doğanın tüm doğal yüzünde...

ama halen kırmızı bir yaprak canlı durmakta sanki
fıtri olan en bariz yerinde...

TDK

tuncaydogankalemoglu

https://twitter.com/tdkalemoglu

http://tdkalemoglu.blogspot.com/

17. kasım. 2019

Bodrum. Turgutreis

.