dalgalar ve kıyının toprakları
sabahın kuşluk vaktinde
sessiz seslerinin çığlıklarıyla...
üzerimi betonla kapattılar benim...
görüntümü de örttüler benim...
sesimi duyan var mı...
beton üzerinde yürümeyi tercih ettiler
doğamın üzerinde yürümek yerine
diri diri gömdüler beni buraya
her yere
duyun sesimi...
şöyle diyordu bana sanki
farkında bile değil hiç kimse
oysa
beni örtecekler üzerlerine
ve benim suyumu dökecekler
dua ederken
medet umarken
muhtaç kaldıklarında ve gömüldüklerinde...
dua-yım ben... doğa-yım ben...
Tuncay D. Kalemoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder