ZEYTİN DİKECEKSİN...

Allah' da biliyor ya
hiç de öyle deliler gibi şiirci şucu bucu filan değilim...

üstelik

edebiyatın bir iki kenarından geçerken

bakmışlığım varsa da üç beş kazara

anlamamda...

hele dilbilgisi konusunda berbatımdır...

ne de' leri ne de da' ları 

doğru dürüst yerleştiremem kelimelere satırlara...

ayrıca sorun bakalım bilir miyim

aruz neymiş 

vezin iyi miymiş

zinhar bilmem...

hele hele

Nazım Hikmet hayranı havalarında hiç değilim...

tamam

Bedri Rahmi Eyüboğlu' nun '' KARADUT '' şiirini severim...

sevmekten de ötesi ya...

o' da

daha

yeni...

bir yıl olacak neredeyse on altı gün sonra

o şiirin de bulunduğu kitap bana verileli...

ama...

dinleyince Nazım' ın '' Yaşamaya Dair...'' şiirini

bu sabah vakti...

zorla değil ya

sadece o satırları sevdim...

sadece o bölümden etkilendim...

hepsi güzel olsa da

söyleyeyim size nedir asıl sevdiğim...

ne şiir

ne yazan

ne okuyan

ne sözleri

ne şiirin anlamı

ne şu

ne bu

ne bir hayatın yaşanması

ne bir insanın ölümü...

asıl bu şiirin beni yakalayan bölümü

'' zeytin dikeceksin yetmişinde...''  öğüdü...

TDK

tuncaydoğanKALEMoğlu

https://twitter.com/tdkalemoglu

14.aralık.2020. 

İSTANBUL / Sefaköy

BOĞAZ...

hiç değeri olmayan dokuz sıfırın önüne
bir rakamı konulursa
adı milyar olur...

olumsuz sözler söylenen şehrin önüne
BOĞAZ konulursa
adı şehr-i Stanbul olur...

tuncaydoğankalemoğlu
https://twitter.com/tdkalemoglu
Kasım. 2020, Arnavutköy / İstanbul

SESSİZLİKTE SEYRETTİM HEPSİNİ SESSİZCE ...

bu sabah balıkçı teknelerinin oraya gittim Turgutreis te
oturdum kahvelerine

iki farklı dünya vardı önümde
sol karşım büyük yatların teknelerin limanıydı
sağ yanım küçük balıkçı motorlarının sığınağı...

Ege denizine doğru baktım önce

daha doğrusu Akdeniz' e

deniz bana aynı kokusuyla koktu gene

sular da sakindi 

biraz da sessizlik vardı çevrede

zira sonbahardı ya artık zaman

dışarıdan kasabaya gelenler geri gitmişti evlerine 

ondan...

bu aralar dalgalanma da yoktu

ne denizde 

ne de bu denizler benim diyenlerin gönlünde...

şimdilik...

bir martı uçtu sol üst yanımdan 
yatların yelken direklerinin üzerinden uzaklardan

üstümden geçerken ses verdi o martı sesiyle

sanki onları sevdiğimi bilircesine...

bildiğimiz martı işte...

sağ yanda karşıda 

kışlama için karaya çekilmiş bir balıkçı motoru vardı

altında üstünde bir şeyler yapan 

üç beş adam çalışıyorlardı...

alttaki boyayı temizliyorlardı spiralleriyle 

diğer yandan da 

tamir ve çekiç sesleri sessizliği bozarken
martının sesi karıştı gitti hepsinin gürültüsüne...

ağır aksak ritmiyle

önümdeki kayalara yavaşça vuran sudan gelen ses

sakin sakin çarparken alttan oralara

sanki bir bendirin derisine hafiften vurur gibiydi...

ya da bir kudüm sesi gibiydi galiba

bilenin bildiği o ses gibi...

hafiften

dum

dum

işte o an dalgaların ritmi 

dinlendiren bir ses olarak girdi içime...

her biri gözümü dinlendirdi...

her bir diğeri sözümü dillendirdi...

az uzakta aniden beliren bir balık ortamın sakinliğini bozdu

denizin üzerinden yirmi otuz santim yukarı

iki üç metre mesafeyle ileriye doğru 

beş altı kere dalıp çıkarak sudan zıpladı durdu

anlamam ya balıklardan hiç 

kefal miydi acaba 

ya da ne ise işte.

oturup seyrederken öylesine kıyıda etrafı

bir balıkçı kayıklarına baktım bir denize bir de gökyüzüne...

o an resmetmek istedim gördüklerimi bir yerlere

yaşananları da yazasım geldi içimden kağıda...

tariflemeliydim olanları...

tarihlemeliydim olayları...

renkler vardı oralarda yaşayan ve hayatı yaşatan...

aralarda biraz gri biraz diğer tonlar da vardı elbette

ama asıl renkler insan ve doğaydı

neredeyse çoğunun rengi aynıydı bana...

ya beyaz idi... 

ya da mavi...

ama ne bir kalem vardı yanımda resmedecek bunları

zaten beceremezdim de çizmeyi
ne de bir kağıt vardı yazmaya tekneleri balıkları martıları suları 

taşımalıydım aslında her zaman kalemi yanımda

bir de kalemin yanında kağıdı...

madem yoktu hiçbiri elimde
ben de o zaman kaydettim hepsini tek tek kendime...

benliğime...

belleğime...

gözüme çizdim gördüklerimi...

dilime yazdım sözcüklerimi...

ardından kahvemden bir yudum daha aldım
tütünümden bir nefes daha çektim içime...

sonra giderayak yaz mevsimi bitimi

bütün gördüklerimi yerleştirdim sineme... 

gökyüzünü de...

kayıkları da...

tekneleri de...

balıkçıları da...

balığı da...

dalgaları da...

ufku da...

deniz kokusunu da...

renkleri de...

iyiydi hepsi 

iyi de geldi

çünkü her yer doğal güzel ve sessizdi...

ben de

sessizlikte seyrettim hepsini sessizce...

denizi de...

martıyı da...

beyazı da...

maviyi de...

tuncaydoğanKALEMoğlu

https://twitter.com/tdkalemoglu

16. ekim. 2020, 

Bodrum / Turgutreis

BİTMİŞİZ...

bir baktım ki 

geldi geldim gelmiş gelmişim...

bir baktım ki 

gitti gittim gitmiş gitmişim...

bir baktım ki 

öyle gerekti gerektim gerekmiş gerekmişim...

bir baktım ki 

bitti bittim bitmiş bitmişim...

bir baktım ki

bitmişiz...

tuncaydoğanKALEMoğlu
https://twitter.com/tdkalemoglu

02.02

3. ekim. 2020, Bodrum / Turgutreis

HEPSİ BU KADAR...

neyse o kadar...

neysem o kadar...

neysen o kadar...

neysek o kadar...

hepsi bu kadar...

tuncaydoğanKALEMoğlu
https://twitter.com/tdkalemoglu
9.eylül.2020, Bodrum, Turgutreis

AŞK...

aşk iki tadı birden tattırırmış...
aşk iki yükü birden taşıttırırmış...
tatlısı olanıymış...
acısı olanıymış...

yüreği olan iki tadı birden tatsın tadabilirse...
gücü olan iki yükü birden taşısın taşıyabilirse... 

tuncaydoğanKALEMoğlu
28. haziran, 2020

02.02
Bodrum / Turgutreis

https://twitter.com/tdkalemoglu

KADIN OLMAK ERKEK OLMAK...

kadın olmak başka bir şey...

bir erkeğe kadın olabilmek daha başka bir şey...

erkek olmak başka bir şey...

bir kadına erkek olabilmek daha başka bir şey...

işte bu böyle bir şey...

tuncaydoğankalemoğlu

https://twitter.com/tdkalemoglu

30. temmuz.2020,

02.02

Bodrum / Turgutreis

İNSANIN KENDİ İÇİNDE...

hayatın keyfi mi...

bazen bir martının kanatlarında ve uçtuğu gökyüzünün özgür maviliklerinde...
bazen saatlerce anlatılamayan çok şeyleri üç kelimeyle açıklayan iki satır şiirde...
bazen bir kadeh şarabın içindeki üzüm kokusunda damak lezzetinde...
bazen insanı bir yerden bir yere alıp götüren bir müziğin iki notasında nağmesinde...
bazen içilen bir demli çayda ve karşınızda bardağını karıştıranın sıcak sohbetinde...
bazen bir somundan koparılan lokma ekmek ile bir tas çorbanın kıymetinde...
bazen ufka dalan kısılmış bir gözün sardığı tütününden içine çektiği bir tek nefesinde...
bazen deniz kenarında yosun kokusu ve kadehteki yudum ile dinlenen dalga sesinde...

alınabilen nefeste...
tadılabilen lezzette...
yatılabilen döşekte...

sorsan gönüle 
sorsan dile
anlatır günlerce...

oysa hayatın keyfi '' insanın kendi içinde...''

tuncaydoğankalemoğlu
12. temmuz, 2020
Bodrum / Turgutreis
https://twitter.com/tdkalemoglu

gümüş kaşık tahta kaşık...

hangisidir doğru olanı

'' ağzında gümüş kaşıkla doğanlardan değilim ben...'' 
diyerek mutsuz yaşlanmak mı...

'' tahta kaşıkla doğdum ama doydum şükür...'' 
diyerek mutlu yaşamak mı...

tuncaydoğanKALEMoğlu
9. haziran. 2020
Sefaköy / İstanbul

02.02

https://twitter.com/tdkalemoglu

kırmızı yaprak...

sessizce yer etmiş sanki sarı hazan mevsimi 
doğanın tüm doğal yüzünde...
ama halen kırmızı bir yaprak canlı durmakta sanki
fıtri olan en bariz yerinde...

TDK
tuncaydoganKALEMOĞLU
17. Kasım. 2019

02.02

Turgutreis, Bodrum

.

BİR YERE KADAR...

bir akıl görürse eğer olabilecekleri hayat iyi anlaşılabiliyor

buna galebe çalmak diyor kimileri...

bir de geçirmişlik görmüşlük varsa eğer yaşam fark edilebiliyor

buna da bittecrübe diyor birileri...

hangisi ağır basar derseniz yaşamda

akıl mı

duygu mu

bilemem

belki bazen biri

bazen de belki diğeri

bir arada değillerse gariplerim eğer her ikisi de 

öksüzdür aslında kendince her biri...

ne akıl yetiyor bir başına tat alıp yaşamaya 

ne de duygu yeterli oluyor tek başına yol almaya ...

eğer bir aradalar ise akıl ve duygu

bu her ikisine de bir şans yolu...

eğer yoksunlarsa birbirlerinden ve eksikse öteki diğerinden

yırtınsan da çoğu zaman yaşam gider hep tersine doğru...

bunun neticesi

yaşarken karşılaştığımız şudur ki

biri

olanları umursamazmış gibi gösteren kişidir bulunduğu ortama

bu ona hep zor olanıdır...

diğeri

gerçek olmayan yüzler takınan kişidir karşısındaki seyreden koltuklara

bunun sahibi hep rolün yapanıdır...

bu böyle devam eder durur hayatta
eğer o ruhu doyuramıyor ise bir arada olamayan akıl ve duygu

ruhu yoran istenmedik roller sürüp gider kendince doğaçlama

işte bu da en zor olanıdır...

yıpratır...

ya oynanır roller zaman akıp gider ki bu muhtemelen her andır

bunu en iyi hisseden akşamları yastığa başını koyandır

neredeyse bu kaçınılmaz yaşanandır her gün...

ya da bir gün ne rol yapan kalır ne de seyreden koltuklar

konulduğunda beden-i insan ve yüzü kabe-i muazzama doğru

işte bu da nihayete eren son andır o gün...

sanırım deniliyor ki bu yüzden

önce ruhunu doyur diyor bilen...

bir yanda
dolu dizgin yaşamak isteyen genç ruhun doyumsuzluğu

diğer yanda 
uzaktan izlemekte olan doymuş ruhun uyumsuzluğu...

bir yanda 
yaşanmak istenen yirmili yaşların kendince doğruları ve duyguları

diğer yanda 
gözlemleyen altmışlı yaşların kendince aklı ve sessiz bakışları...

bir yanda 

asla dizginlenemeyecek olan kanı kaynayan gençliğin duygu ve ruhu...

diğer yanda 

aslı dinginleşmek isteyen tecrübe-i kat' i yenin aklı ve ruhu...

zorlayan ve hep zorlayacak olan ise...

yaş yokken başta

yaş çokmuş gibi davranmaya çalışmak ve çırpınmak o yaşta...

yaş çokken başta

yaş yokmuş gibi olmaya çalışmak ve özenmek bu yaşta...

oysa

zor olmayan zamanında yapılan

doğaya aykırı olmayan...

zor olan ise zamansız yaşanılmak istenen

doğaya aykırı olan...

işte akıl ve duygunun içine düştüğü kaçınılmaz girdaptır bu...

yapılacaksa eğer olacak olan 
yapılacak...

engel olunamıyorsa bazı şeylere

yaşanılacak...

beyhude çabalar bazen değiştirmek için yazgıyı acz-i insani 
olacak...

bu bazen keyif olur
bazen de keder
ama hepsi kader...

ister yaş olmuş olan ol

ister yaş almış olan ol
küçüğüm
büyüğüm...
ne akıl ne de duygu engel olamıyor çoğu zaman olacaklara

nelerse kadere yazılmış olanlara
işte her nelerse onlara...

bazen renkli  bakışlardan taşan gözlere...

bazen de kırmızı dudaklara pelesenk olan sözlere...

yapılır...

yapılmaz...

istenir...

istenmez...

olur...

olmaz...

edilir...

edilmez...
bilemem...

iyi de nereye kadar...

bir yere kadar...

tuncaydoğanKALEMoğlu

02.02

20. nisan. 2020

Sefaköy / İstanbul

https://twitter.com/tdkalemoglu

KAR TANESİ Mİ...

bilmiyorum güzel olan  hangisi...
biri 

gönlü güzel olan yârin dili mi...
diğeri 

erimemiş ve üzerine basılmamış kar tanesi mi...

tuncaydoğanKALEMoğlu
19. mart.2020, Ankara

'' ÇANAKKALE '' DENİLİYOR BUNUN ADINA...

kim bilebilir 

dört metre sonrası şehadetini bilerek siperden çıkan

vatan için savaşan yüreğin 

duygusunu...

kim bilebilir

el kurşunuyla vatan kurşununun havada çarpışıp

neden iç içe girip 

buluştuğunu...

kim bilebilir 

bu topraklar için toprağa düşenin

vatan için şehit olabilen yüreğin ne 

olduğunu...

bunu orada yaşayanların dışında...

işte

'' Çanakkale '' deniliyor bunun adına...

TDK

tuncaydoğanKALEMoğlu
18. mart. 2020,

İstanbul / Sefaköy

içinden gelmek...

içinden geldiği gibi olanı güzel...
içinden geliyormuş gibi olanı değil...

TDK
tuncaydoğanKALEMoğlu
24. Kasım. 2019, 

Turgutreis / Bodrum

botoks,detoks...

acınası akıl ve ruh botoks yapar...

sevilesi ruh ve akıl detoks yapar...

tuncaydoğanKALEMoğlu
https://twitter.com/tdkalemoglu

31. aralık. 2019

Ankara