o gün kaptırılan o temiz sayfadaki şanssız satırlar
çalınıp lekelenip kirletilmesine izin verildiği o andan bu güne...
kim bilir
satırların üzüntüsünü ve kızgınlığını bilmeden muhtemelen
hep o çalındığı saklanıldığı kirli yerdeydi
belki de o çalıp kirleten yanlış dağlı ağyar elin nefesindeydi...
elindeydi...
evindeydi...
oysa
o mahremin iffeti o kirleten dağlı ağyar olan eller için değil...
iffet hakkı olan aile elleri için bırakılmış idi...
Hakan da olunsa Harun da olunsa bu alemdeki bağlarda ve dağlarda
yaşananların öğrettiği gibi...
ve nefes alma duygusu ile er kişi rolü oynasa bile meydanlara ve kanana o kişi...
ne fayda...
değil mi ki başkasının mahremine göz koyup dokunursa tenine bakarsa gözüne...
ne bağlı olur ne de Dağlı olur hak katında...
ayrıca
cennette bulunan gül bahçesi olsa bile dünya güzeli hurinin ismi
fecr suresinde yazıldığı gibi...
ve nefes alamama duygusu ile ben sana gül bahçesi vadettim dese bile sevdiğine o huri...
ne fayda...
değil mi ki kendi mahremini korumayıp dokundurursa tenine baktırırsa gözüne...
ne Dağlı olur ne de bağlı olur hak katında...
heyhat...
görünen durum o ki...
hem o gün hem de sonrası yazılmış olan mısralarda
yazılan bütün diğer değer saf satırların kâğıda döküldüğü anlarda...
satırların her daim gönül mahremi olup da
hem çalındığı o gün lekelenen o ilk emanet dizeleri elinde tutamayan
hem de sonrasında mahremini koruyamayanın zihni bedeni ve elleri ise...
kim bilir
satırların değerini ve anlamını bilmeden muhtemelen
bütün sonraki satırların yazıldığı anlarda bile
belki de o ilk satırları çalıp kirleten yanlış dağlı ağyar elin ellerindeydi...
tenindeydi...
teniyleydi...
sonrası mı...
mahremin satırları mı...
artık o kalem için
o satırlar ve kelimeler eskisi gibi değil...
o satırlar ve kelimeler öksüz ve yalnız...
o satırlar ve kelimeler saf değil ve kirli...
ne yazık ki...
TDK
tuncaydogankalemoglu
https://twitter.com/tdkalemoglu
http://tdkalemoglu.blogspot.com/
02.12. 21
02.02
İstanbul Sefaköy
