güfteden besteye geriye kalan mı...
o...
yazarın ve bestekarın kontrolü dışında kalmıştır zamanın içinde...
meze olmuştur başkalarının sofrasında ve sesinde...
yâre yazılan güfte ve beste kafası iyi olana oyun havası
evlada yazılan ağıt ruhsuza köçek havası olmuş...
ne yârin lüle saclarının asaleti kalmış göbek atılan masalarda...
ne de Çanakkale savaşından dönemeyen on beşlilerin anlamı kalmış kıvırtanlarda...
her biri o an hisseden sahibinin duygusunda bestesinde güftesinde kalmış...
oysa şimdi hepsi ellerin çalgısına çengisine sohbetine eğlencesine batmış...
artık
onu hisseden güftenin bestenin sahibinin değil
kullananların keyfine göre el yüreklerinde sürüklenir olmuş...
bugün
ne besteleyenin mızrabı vurur onun için sazın teline...
ne de güfteleyenin sesi söyler adına tek bir nağme...
dünyası başkadır o güftenin gayri ellerin ellerinde dillerinde...
farklı mecralarında yaşar-lar el yollarında gönüllerinde...
yalnızdır artık hissedilen duyguların güftesi
notalarda yazılarak sıralanamayacak kadar...
şimdi hayallerdedir yazanın yazdıranın yokluğuyla güfteler
satırlardan geride kalarak sarılanamayacak kadar...
şimdi
ne güfteyi yazan vardır artık
ne güfteyi yazdıran
ne de güfteyi yazdıran duygular...
küçüğüm diyen...
satırlarda yalnızdır
notalarda yalnızdır
hepsi zamanındaki temiz duygularının içinde kalan tutsaktır...
demem o ki
güfte ve beste artık o günlerinden uzaktır...
güfteleyenin hissettiği sözleriyle söylenemeyecek kadar...
saf duyguların satırlarıyla sarmalanamayacak kadar...
o güfte
güfteleyen besteleyeni için başkalarının koynunda
zamanın içinde eriyip gidendir artık...
güfteleyen besteleyeni için ona söyleyen
başka dillerin ellerinde masalarında bir artık...
yetimdir...
hem zamanında yazılan o eski güfteler...
hem de zamanında notaya dökülen o eski besteler...
TDK
tuncaydogankalemoglu
İstanbul Sefakoy
10.05.22
