EVDEYİZ BUGÜN HEPİMİZ...

uzun yollardan sonra
sevdiklerimiz ile
evdeyiz bugün hepimiz...

o, evden okuluna erişti
okuldayım, ulaştım yatıyorum dedi
evinde...
diğeri, haber verdi ardından
okul yolundan
ben de geldim, evdeyim şimdi dedi
yerinde...
öbürü, o da kendi okuluna vardı
vardı ki bu kendi evinde demektir
güvende...
bir diğeri, aradı hatır sormak için
nasılsınız diye
nereden arıyorsun dedim
evdeyiz dedi
evimizde...
diğer ikisi aramadı ama
biliyorum ki 
onlarda evlerindeler her zaman ki gibi
yemek yemekteler bu saatte veya dinlenmektedirler 
koltuklarında...

ve o
dalganın içinden çıkmış kıyıdan bir an yoldayken
fırtınadan
arabasından
yaşamın sonunu hissetmek bu olsa gerek dedi bana...
o günün sabahı böyleydi
ya akşamı
doğan, doğacak olan ve onları doğuran ile birlikte...
eşiyle
ailesiyle
birlikte
evinde...

biz, hele biz, ikimiz
evlerimize ulaştık bugün ama, hiç sormayın
yaşanılanların bir yerlerinden döndük galiba...
yaşamlarımızın bir yerlerinden döndük galiba...
biliyoruz
hayatın iğne deliklerinden geçtik...
yaşadık
anlıyoruz
meşakkatli yollardan, karlardan, kıştan geçtik
ve sonunda o evine ulaştı bekleyenlerine...
ben evime ulaştım bekleyenime...
ulaştık
bekleyenlerimize
evlerimize...

belli ki dönmemiz ulaşmamamız 
nasip görülmüş bugün... 
hepimize...
düşünmeyenin, yaşamayanın, hissetmeyenin, inanmayanın anlaması 
beklenmez
hak , hak gördü bu gün bunu bize...

bildiğim bir günüm bu, ya bilmediklerim...
ulaşamayanlar
dönemeyenler
dönüp de bulamayanlar
sabır...
ya sabır...

ne olursak olalım bu herkes için önemli
beride kalan debelenmelerin hepsi
taşınan kimliklerin her biri
hayatın bazen hoş bazen boş oyunu
insanız biz
hepimiz...
önemli olan evde olmak hepimiz için...
evdekileri bulabilmek...

şükür demek gerek...
ulaşabilmenin kıymetini bilmek gerek...
kavuşabilmenin kıymetini bilmek gerek...
gidecek bir evin
evde bir bekleyenin
bekleyenlerin olduğunun kıymetini
anlamak gerek...

tersi yaşanmadan bilinmezmiş...
acı tatmadan anlaşılamazmış...
nasıl astım olmadan nefes almanın
yitirmeden değeri sağlığın
kaybetmeden evin varlığının
bulunamayınca bekleyenin 
kıymeti bilinmezse...
sanki kontratımız varmış gibi hayat ile...
sanırız varacağız... 
sanırız bulacağız...
hep...
olmayacakmış gibi tersi kendimize
hiç...

kıymet bilmek gerek...
şükür demek gerek...
yoldakiler evinde, bekleyenler evde
şükür...

evdeyiz bugün hepimiz...


Tuncay D. Kalemoğlu
www.tdkalemoglu.blogspot.com
12.Ocak.2015
Kanlıca-İstanbul