GEÇEN ZAMAN, anlayamıyorsun ki...

bir fotoğraf gördüm bu gün bir yerde
yaşlı bir bayan
bir odada otururken masa başında sandalyede 
arkadan görünen
bakarken masada duran bir çerçeveye...

masa ve sandalye oldukça eski
odanın içinin atmosferi ise 
tam bir yalnızlık... 
beyaz saçlar
çökmüş omuzlar
anlaşılmakta kadının oturuşundan
belli ki 
oldukça yorgun ve yalnız
bitmiş amaçlar...

yaşı seksen üzeri 
belki de doksandan da fazla gibi...

masanın üzerinde baktığı çerçeve
içinde genç bir kadın resmi
daha on sekizinde sanki
eski zamanların çekilen resimleri olur ya hani
annelerimizin
yakınlarımızın olduğu gibi
yan duruş
genç bakış
tazelikte var
güzellikte
bakışlarda anlam yüklü
umutlu
çerçeve içindeki resimde...

otururken arkadan görünen yaşlı bayan
yüzü masaya ve çerçeveye dönük
bakmakta
sandalye de oturmakta
arkadan oturuşu bile 
ben yorgunum artık demekte...

önce çerçevenin içindeki bir fotoğraf sanılıyor
baktığı
eskilerde çekilmiş
kenarları hafif sararmış geçmişi anlatırcasına
ama dikkatlice bakınca anlaşılıyor
bir resim çerçevesi değil
o bir ayna...

aynada görünen genç kadın yüzü ise...

o fotoğraf bir mizansen...
düşünen fotoğraf sanatçısının anlatmak istediğini yansıtan
geçmişte kalana bakılan...
yaşlı kadının gençliğindeki yüzü idi...
aynada görmek istediği... 

gençliğindeki  hatırladığı yüzü
yaşlı kadının...

ama gerçek olan bu değil...
aynada görünen de aslında bu gün
o gün değil...
görülen
gönlün görmek istediği
görülmek istenen
sadece akıllarda kalan...

aynada görülemeyen...
aynada görünmeyen...

mizansende anlatılan, yaşanmış olan...
ruh hali...
ama herkeste mutlaka bulunan
yaş hali...

neredeyse farklı farklı olan her birimizde...

gerçek hayat da 
ne yazık ki kurgulanamıyor arzulanan mizansen...
aynada hele hiç...
asla görülemiyor hayallerde özlenen...

artık sadece hatırlanan...
artık sadece görülmek istenen...

ama görülemeyen...

***
o gün masanın üzerindeki resimlerimiz öyle idi...

farklı...
bu gün aynadaki yüzlerimiz böyle oldu...

farklı...

fark edemediğimiz  o günlerde
gençliğimiz...
kabullenemediğimiz bu günlerde
geçmişliğimiz...

hükme-demediğimiz ise 
zaman...

akıp gidiyor yıllar ile birlikte...

geçen zaman

anlayamıyorsun ki…

Tuncay D. Kalemoğlu

www.tdkalemoglu.blogspot.com

https://twitter.com/tuncaykalemoglu

01.01.2015, Kanlıca.